de setembre 29, 2007
In our nature
tardor càlida sota la manta.
Em va agradar molt el seu Veneer i m'agrada més el In our nature. És d'aquesta música que si poses el repeat all i te n'oblides, t' atrapa un estat...les mateixes sensacions que amb el Mezzanine de Massive Attack, carregat d' electricitat. I la comparació no l' he feta jo, José González versiona Teardrop. Sensacional, acústica.
Tothom el compara amb en Nick Drake, i sí, la seva veu sona semblant, però la atmòsfera que crea...podria ser elèctrica, triphop. Potser exagero? Potser sí, estic amb ànima de triphop, ara.
Al novembre ve en concert a Barcelona. En tinc moltes ganes. Fa temps que no em fa il·lusió un concert...
us el recomano.
de setembre 27, 2007
Muertos en vida
La ciudad de los muertos
(…)
conmueren cada día con sus vivos.
Javier Velaza
Aquesta idea m'angoixa i m'impulsa a buscar la con-vivencia.de setembre 16, 2007
Los arrancados
Y así nos afanamos a ensayar junturas
con otros arrancados.
Por si acaso ellos fueran de quienes nos
truncaron,
los abrazamos fuerte
y nos probamos besos con ellos,
por si acaso
fueran ellos y aún posible un nuevo injerto,
reincidimos en todas las formas de la cópula
por si acaso ellos fueran.
Pero nunca son ellos.
(...)
Javier Velaza, Los arrancados.
de setembre 04, 2007
Valentía
Anatomía del miedo, José Antonio Marina.
d’agost 27, 2007
Out of season
Funny Time Of Year
These silent words of conversation
Hold me now this adulation
See me now
Oh it's easy now
Falling like a silent paper
Holding on to what may be
And I only hear
Only hear the rain
And many rains turn to rivers
Winter's here
And there ain't nothing gonna change
The winds are blowing telling me all I hear
Oh it's a funny time of year
There'll be no blossom on the trees
Turning now I see no reason
The voice of love so out of season
I need you now
But you can't see me now
I'm travelling with no destination
Still hanging on to what may be
It's a funny time of year
I can see
There'll be no blossom on the trees
And time spent cryin' has taken me in this year
Oh it's a funny time of year
There'll be no blossom on the trees
Falling like a silent paper
Holding on to what may be
It's a funny time of year
I can see
There'll be no blossom on the trees
And time spent cryin' has taken me in this year
It's a funny time of year
I can see no blossom no blossom on the trees
Falling like a silent paper
Holding on to what may be
It's a funny time of year
I can see
There'll be no blossom on the trees
And time spent cryin' has taken me in this year
It's a funny time of year
I can see no blossom no blossom on the trees
Beth Gibbons-Out of season
La Nada
Marina em torna a regalar moments d'anàlisi i ànsia d'entendre. Deixo de sentir-me orfe quan el llegeixo apassionat buscant i buscant...
No sé si "l'amor ens salva de la vida"...la búsqueda és, definitivament, la meva més fidel companya, la que em salva.
Uf...avui sento la insoportable densitat de l'ésser.
d’agost 19, 2007
Manu rebuscando
Mano Negra en su momento resultó una inyección brutal de droga musical que tuvo efectos alucinantes en combinación con mis 16 años, cuando les descubrí...y que continua teniendo efectos, quizás no tan entusiastas, pero sí de vitalidad y buen rollo. Y luego su música en solitario, sus proyectos y sus producciones (Amadou et Mariam, por ejemplo) supongo que han sido producto de su propia historia, sus contradicciones, sus estancamientos (yo también me cansé del rollo "Me gustas tú") y qué sé yo...que superar un intento de abducción frenética comercial de usar y tirar y sacar el disco Siberie m'etait contée en francés, desde París, me pareció un rescate dignísimo que hizo que volviera a reconectar con él... ahora espero con ganas su radiolina...
Y Manu, tan cercano y tan lejano, y que más me da; le veo como alguien a quien espiamos, admiramos o criticamos, pero que no me da la impresión que haya llevado una máscara pública a la cual traicionó...hace lo que puede y lo que le da la gana, como tod@s cuando nos dejan. Y el resultado pues francamente, a mi parecer, resalta entre tanta mediocridad pública. Pero insisto, no creo que él haya pretendido saltar nunca a la arena...
Y luego ya, personalmente, me parece alguien excepcional...aunque de eso no voy a poder discutir porque es totalmente subjetivo y me da pereza...(¿por qué me gusta más la sandía que el melón?). ¿Una razón?Letritas como esta...: "Y cada día yo lucho para no decaer, / cada día me espanto de tanto rebuscar".
Mala vida.